Idézetek az önismeretről
Ki szabad igazán? Az, aki nem rabja saját szenvedélyeinek és mások szeszélyeinek.
Megpróbálom kitalálni magamat, megteremteni. A kitalált dolgok még nem váltak valósággá bennem, mindig akarok valamit, de úgy, hogy előre félek tőle, s keresem az okát, hogy miért nem sikerülhet.
Ha azt fogom érezni, hogy megtaláltam nála azt, amiről akkor derülne ki, hogy hiányzott nekem... pont ez hiányzott...
Rendet csak úgy lehet csinálni, ha előbb feltúrunk mindent.
Ha egy fensőbb hatalom lehetővé tenné számomra, hogy mindig azt gondoljam, ami igaz és helyes, de azzal a feltétellel, hogy egyfajta óraszerkezetté változtat, és reggelente, felkelés előtt fel kellene húzni engem, rögvest beleegyeznék.
Nem olyannak látjuk a dolgokat, amilyenek, hanem amilyenek mi vagyunk.
A probléma nem a probléma maga. A probléma valójában az, amilyen a problémához való hozzáállásunk.
Mit tudsz - Te, aki cél nélkül sehová sem jutsz? Mit látsz? Te, aki hang nélkül állsz és vársz? Miért sírsz? Te, kinek ha nem mondják, magadban bízni sem bírsz? És mondd, mi kell, hogy a világot így fogadd el?
Nem vagyok nagy regiszterű orgona, kolompszó vagyok a magyar mezők felett, de fáradt emberek ezt is szeretik hallani néha. Nem vagyok csillag csak rőzsetűz, de az, amíg ég, meleget tud adni az egyszerű embereknek.
Az ember biztonságra és bizonyosságra vágyik. Egy napon rájön, hogy úgysem kapja meg. Ha ki tudja kerülni a cinizmus, a fanatizmus és a közöny csapdáit, akkor ugyan nagyon magányos lesz, de nagyon erős.
Stílus az, amikor önmagunkat utánozzuk.
Ó, a hízelgéstől, bárki is vagy, menekülj!
A lélekben nem marad meg semmi beerőszakolt ismeret.
Tapasztaltad-e már, hogy ami könnyű, erőfeszítés nélkül véghezvihető számodra, az nem igazi értéke sorsodnak, mert már tudod. Átélted. Nem tanulsz újat belőle. Hajlandó vagy már elfogadni azt, hogy ami nehéz, fájdalmas erőfeszítéseket kíván, egyedül attól nőnek lelki izmaid?
Elemezted-e már korai és későbbi gyermek-, kamasz-, ifjúkorod rövidebb-hosszabb korszakainak tartalmát, fellobbanó, azután kihunyó ambícióit, csalódásait, tilalmait és megnyíló lehetőségeit? Gondoltál-e arra, vajon nem az előző életeid szerepei, levetett jelmezei, visszfénye tükröződött bennük úgy, ahogy az embrió éli át anyja méhében az anyag fejlődésének minden fázisát?