Idézetek dalszövegekből
Ami nem lehet a tiéd, mindig az kell, neked ez a kereszted, a sorsod, ami hajt, de ha megkaptad, már nem érdekel, ott rohad a szemétdombon majd.
Ha lenne még egy életem, és újra kezdeném, másként lenne minden, igen, a napjaim veled élném.
Ha a kedvességed bosszant, fáraszt, Mikor nem adok, és nem várok választ, Mikor szeretni már nincs mit bennem, Akkor nagyon kell, hogy szeress engem!
A fák is siratják az elveszett lombjukat, Mit tehetsz te mást, ha neked is ez maradt? A fák is azt hiszik, hogy nem igaz most a tél, Mit tehetsz te mást, ha egyszer is szerettél?
Valaki mondja meg, a hosszú évek Mért tűnnek úgy, mint egy pillanat, Valaki mondja meg, mi az, hogy elmúlt, Valaki mondja meg, hol maradt.
Valaki mondja meg, hogyan kell élni, Apám azt mondta, ne bánts mást, Valaki látta, hogy bántottalak már, Valaki látta, hogy bántottál.
Valaki mondja meg, milyen az élet, Valaki mondja meg, mér' ilyen, Valaki mondja meg, mér' szép az élet, Valaki mondja meg, miért nem.
Ha csak a magányt szeretném elkerülni, bármelyik ember megtenné. Mivel úgy tűnik, éjszaka lehullanak a csillagok, saját magamnak nem hazudhatok. Csak még egyszer, évszakok, ne tűnjetek tova, csak még egyszer, hadd játszadozhassunk! Mindig keresem, hol tűnik fel sziluetted, amikor átkelek az úton, vagy álmaim közepette, bár tudom, nem lehetsz egy ilyen helyen.
Fáj téged elengedni, de soha nem fogsz követni. Vége a nevetéseknek és lágy hazugságoknak, vége az éjszakáknak, amikor próbáltunk meghalni, ez a vég.
Ha törődnénk egymással sírás helyett, Ha szeretnénk egymást hazudozás helyett, Ha az önzetlenség győzne a büszkeség felett, Talán megérnénk a napot, amikor senki sem hal meg.
Esik a hó, az első hó, s az egész udvar csupa porcukor. Pici öröm ez a szíveknek, de mint a hófelhő, ez is gyorsan tovább vándorol, s nyomában csak a szürke ég.
Adj egy esélyt a békének.
Kifényesítheted cipőd, viselhetsz öltönyt, Fésülheted a hajad, és lehetsz nagyon csinos, Elrejtheted arcod egy mosoly mögött. Csak egy dolgot nem titkolhatsz el: Azt, amikor belül összeroppansz.
Hogyan érezhetnék valamit, amikor nem tudom, hogy hogyan kell érezni? Hogyan lehetnének érzéseim, amikor minden érzésemet visszautasították?
Partról partra szállok, mennyi új virág és íz! Millió sok ember vár, aki új reményben hisz. Ők is tűrtek csendben, némán, Szemükben ott van az igazság. Még kicsi a Föld, hol élünk, és túl nagy a hazugság, De hol a szerelemélmény? Veled ott partot érnék.