Idézetek a pénzről
Az optimista két garassal a zsebében is úr. A pesszimista tele páncélszekrénnyel is senki.
Vagyona egy részét megosztva és azt a rászorulóknak átadva a pénz az áldás forrásává alakul át, és megsokszorozódva tér vissza önhöz.
Nincs szegényebb azoknál az embereknél, akiknek nincs becsületük, vagy nincs önbecsülésük. Függetlenül attól, hogy milyen vagyonnal rendelkezik valaki, sohasem érezheti magát vagyonosnak, és bármilyen vagyon, amit összegyűjt, csak időleges, ha nem tisztességes.
A civilizáció romlásából éppen úgy lehet pénzt szerezni, mint a felépítéséből.
Engedjük, hogy a pénzünk nekünk dolgozzon, ne pedig folyton mi dolgozzunk a pénzért!
Minden városban adj pénzt egy koldusnak.
Az emberek nem hiszik, hogy ők nagy összegű pénz birtoklására érdemesek. Mások azt hiszik, hogy helytelen vagy erkölcstelen gazdagnak lenni: hogyan lehetnék én gazdag, ha mások szegények? A gond ezzel az érveléssel természetesen az, hogy nem segíthet másokon, ha semmije sincs, amivel segíteni tudna. Az ember úgy segíthet másokon, ha ad nekik, példát mutat és lelkesíti őket, hogy teljesítsék feladataikat, használják ki a bennük rejlő képességeket.
Ami az élet minden területén a leglényegesebb, az a tudatalatti meggyőződés. És ez minden másnál fontosabb a gazdagsággal és a pénzügyekkel kapcsolatban. Gyakorlatilag, az ember pontosan annyi pénzt keres, amilyen a meggyőződése arról, hogy ő mennyit ér.
A világ összes pénze sem ér semmit, ha fogalmunk sincs, hogyan bánjunk a pénzzel.
A pénzügyi problémák megnyitják a gazdagsághoz vezető út kapuját. (...) Az emberek nem keresik a bőséget, amíg kényelmesen élnek. Az embereknek biztatásra vagy kétségbeesésre van szükségük ahhoz, hogy életükön változtassanak.
Az igazi gazdagságot csak az alapján lehet megítélni, hogy milyen életet él valaki. Csak azt az embert lehet igazán gazdagnak nevezni, aki képes a maga útját járva, saját tetszése szerint élni életét.
A pazarlás! Oh, a régi francia félelem! Mit takarékoskodik? Hát még nem tapasztalta, hogy nem segít az emberen?
A pénznek megvan a maga varázsereje: akinek van belőle, az sosincs egyedül.
Sokak számára a gazdagság megszerzése nem a nyomorúság végét jelentette, csak átalakulását.
Mindaz, ami igazán hasznos számunkra, kevés pénzért megvásárolható, csak a nélkülözhető az, amit drágáért kínálnak. Ami igazán szép, az egyáltalán nem képezi áru tárgyát, azt ajándékként kínálják nekünk a halhatatlan istenek. A napkeltét és a naplementét, az égen úszó felhőket, az erdőket és a mezőket, a csodálatos tengert egyetlen penny elköltése nélkül szemlélhetjük. A madarak ingyen énekelnek nekünk, a vadvirágokat séta közben leszedhetjük az út mellett. Az éjszaka csillagfényes csarnokába nem kell beléptidíjat fizetni. A szegény ember jobban alszik, mint a gazdag.