Bálintffy Etelka
1844. március 24. — 1906. január 28. művésznevén Hajnalka, pesti költőnő
Nem tart örökké semmi, mulandó lét ez itt; Mi boldogítna tartón, tán nem is létezik. Boldogság, álom, ábránd, széttépett falevél, Mit majd gyorsan sodorva elhajt a kósza szél, Szerencse, hit, dicsőség, múló, csalóka fény, Szétpattanó habocska a csendes tó szinén.
Még tudok szeretni, ez isteni szikra Megvan még szívemben. Még tudnék örülni, boldog lenni véled Forró szerelemben.
Az én szerelmem nem viharzó tenger, Nem hajtja szenvedély. Az én szerelmem nyugodt tónak képe Oly csöndes, tiszta, mély.