New York
Az borzalmas, ha New Yorkban késő éjjel felvihog valaki az utcán. Mérföldekre elhallatszik. És magányos és nyomott lesz tőle az ember.
New Yorkban a leggazdagabb emberek a felhőkarcolók legfelső emeleteit lakják, pálmakerttel a tetőn, messze magasan az utca és az emberek feje fölött. Onnan a magasból nem szürke és nem fullasztó, nem poros és nem szemetes az utca, nem izzadt és agyonhajszolt mob a rengeteg ember, hanem a felhőkarcoló tetejének távlatából érdekes látvány, megunhatatlan mozi az egész kép, ami odalent lüktet. Ezért kell emeleten élni, minél magasabban. A távolság megszépít, eltünteti az esztétikumot sértő részleteket, megóvja az embert attól, hogy kiábránduljon a világból.
Óvakodjunk az olyan férfitól, aki lenézi a pincéreket. Ezt úgy általánosságban minden ismeretlenre kiterjeszteném. Ha valaki nem tud rendesen beszélni egy pénztárossal, taxissal vagy az utca emberével, akkor nem reménykedhetsz abban, hogy veled mindig kedves marad. Tény, hogy New York rohanó nagyváros, ahol az embernek nincs ideje a másik lelkét ápolni, de ettől még van helye a tiszteletnek és emberségnek. És nem szabad, hogy bármelyik a nehezünkre essen.