Fazekas Mihály
1766. január 6. — 1828. február 23. magyar költő
Óh Isten! áldd meg foglalatosságom, Melyben szent tetszésed által nem hágom; Vezéreld hozzád vágyó lelkemet, Hogy tőled várjam nyereségemet; Azt tartván hasznos vevésnek, adásnak, Melyben nem csaltam s kárt nem tettem másnak, Melyért szent orcádnak ítélete Előtt nem bánt lelkem esmérete.
Nem vagy itt, csak szívembe. Nálad nélkül nem találom E világban kedvemet, S érzem, hogy a végső álom Már altatja véremet. De akkor is, édes hívem! Ha éltem kell végezni, Hogy szeret, azt fogja szívem Utóljára érezni.
Óh jól tudnánk, hogy egymásnak Közös segítségivel E világi vándorlásnak Könnyen bírnánk terhivel; De azt véljük, hogy rózsákat Csupán úgy szakaszthatunk, Ha egynehány jámborkákat A tövisbe buktatunk.